Guardiola...

Bir adam... Nasıl anlatılabilir ki? Düşünebiliyor musunuz onsuz bir Barcelona? Camp Nou'da kameralara yakalandı bacak kadar bir çocukken. Sonra büyüdü, Cruijff formayı verdi, dizdi etrafına yıldızları... Beyin oydu. Pasör oydu. Modern bir orta çıktı ortaya. 94'te 5-0'lık tarihi bir galibiyet aldılar Madrid önünde. Unutulmadı. Bir kez daha yaptı onu, bu kez kulübedeydi. Soyunma odasına girip oyuncularına "Mütevazi olun!" dedi o maçtan sonra. Her geçen yıldan sonra biraz daha yaşlanıyor, insanlar "Barcelona'yı bende çalıştırırım" lafları etrafında dönmeye devam ediyor...

Felsefesi büyüyor. Bülent Timurlenk İspanya ziyaretinde bir gözlemde bulunmuş, anlatıyor. "Guardiola için Barcelona raflarında yazılmış 6 kitap var!" Onu neden bu kadar çok seviyorum? Barcelona stilinden sıkıldığını söyleyen insanlara dönüp "Burada olduğum sürece Barcelona stili devam edecek" diyor. Mirasına sahip çıkıyor. Vefalı, karakterli. "Bize bu şekilde oynamayı ilk olarak Cruijff ve Rexach öğretti." Sonra Rexach anlatıyor o yapıyı nasıl kurduklarını, Guardiola hakkında yorum yapmayı ihmal etmiyor. "Ben ve Cruijff Guardiola'ya söylediklerinden ötürü minnettarız." Barcelona'da işler böyle dönüyor. Orada sahip olduğunuz ruh çok önemli. Bunu bozmak isteyen birileri çıktığında Guardiola kapıyı gösteriyor, tıpkı Deco, Eto, Ronaldinho, Ibrahimovic'e yaptığı gibi. Belki Real Madrid gibi bir kulübesi yok, ama o elinde neyin olduğunu ve sistemin nasıl işlediğini o kadar iyi biliyor ki...

Neden felsefe diyoruz hep? Real Madrid'e kupayı kaybediyor pisliklerin içinde. Sonra çıkıp tebrik ediyor. Hemen önünde oyuncuları başını eğmiş bir şekilde Real Madrid'i izlerken o gelip "Kaldırın kafanızı, hayat her zaman kazanmak değildir" diyor. 2 hafta içinde Real Madrid'i iki maçta alt ederek oyuncularının neden kafasını kaldırması gerektiğini sorgulatıyor. O kazandıklarında gelip tebrik etmiyorlar, "Hakemler yardımcı oldu" diyorlar. Guardiola'nın takımı %75 topa sahip olurken o futbolcular dönüp "Biz Real Madrid'de oynuyoruz yahu" demeyi akıllarına getirmiyorlar. Total Futbol'un fikir öncüsü Gusztav Sebes 54 finalinden önce "Bizim tek rakibimiz kendi sinir gerginliğimiz" diyor, Guardiola'nın takımı da sadece buna benzer şeylerden kaybediyor. Bu yüzden sinirlerine hakim olamayıp Şampiyonlar Ligi ilk maçından önce patlıyor Mourinho'ya. Onlar psikolojik olarak saldırırken Guardiola futbolu düşünmeye çalışıyor. Onu farklı yapan da bu... Messi Barnebau'da kocaman bir büyü yaparak sevindiriyor Guardiola'yı. Kazanmanın zamanını gösteriyor onlara. Guardiola öyle bir adam ki, oyuncusunun ırkçılık yaptığını kabul ederek "Kararı Uefa vermeli, her türlü cezaya razıyız." diyor.

Guardiola şimdi 3. yılında. 2 final, 1 yarı final. Onu nasıl kaybettiğini biliyoruz. Onu mükemmelleştiren oyuncular değil, oyuncuları mükemmelleştiren Guardiola. Bunu zaman geçtikçe daha iyi göreceğimize eminim. Oyuncuyken rakip takımın teknik direktörü Ferguson, bu kez yine rakip ona. Gidip takımını izliyor ve analiz yapıyor. Ferguson kendi takımına karşı oynayan o çocuğun takımını "şimdi nasıl durduracağım" diye planlar yapıyor, gerekirse Mourinho'dan destek alırım diyor. Kimileri çıkıp onu başka liglerde de izlemeliyiz diyor, gerek yok. Kal Guardiola. Kaybetsen de biz o yapıyı, o felsefeyi görelim. Bunu sürdürecek en iyi adam orada. Bu tür yorumlar yapan insanlar mükemmelcilikten sıkılmış, saçma bahaneler arkasına saklanıyor. Yeni bir macera görmek istiyor. Bence herkes biliyor Barcelona'nın Guardiola'dan sonra böyle olmayacağını. Bende biliyorum Guardiola'dan sonra Barcelona'da bir şeylerin eksik olacağını...

Mourinho... Gelmiş geçmiş en iyi teknik direktörler listesinde yer alıyor. Açın bakın Fifa.com'un listesine. Kazandıklarına her zaman saygı duyacağım ama onun yaptığı pislikler her zaman aklımda kalacak. Brian Clough ile kıyaslıyorlar. Acaba biliyorlar mı Brian Clough'un röportaj yaptığı insana bile ismiyle hitap ettiğini? Diğer tarafta bir adam, gazeteciye insanların içinde "sen iki yüzlüsün" diye aşağılıyor. Clough insanlara felsefesi ve futboluyla sayısız kitap yazdırdı. Mourinho'nun nesini yazmalıyız basın toplantılarında bahsedebileceği bir futbolu bile yokken... İnsanlar şişkin egosuyla övünüyor. "Şuna bakın ne güzel laf sokuyor medyaya." Evet, burada nefret edebileceğimiz bir medyaya sahibiz ama orada öyle değil. Düşünün, insanların övündüğü şey bu. Rakibin paslarını nasıl tıkarım diye değil, orada çimler uzun olsun ve pas yapamasınlar diye kurnazlık düşünüyor. Şimdi sanane, iş arkadaşın mı? diyeceksiniz. Değil. Fakat dünyanın her yerinde bu tür şeylerin insanlar için belirleyici olacağını biliyoruz. Ben de onlardan biriyim. Kendimce güzel olan şeyi savunacağım. Ben Guardiola gibilerin peşinde olacağım...